Vertrek na vroege ochtendwandeling: een laatste poging lokaal gevogelte op camera vast te leggen. Onze Nikon met 200mm zoomlens (zwart en daarom door mede-gast "the dark side" genoemd) staat in schril contrast met diezelfde gast met 400mm Canon lens in camo kleuren (fanatieke birdwatcher, maar wie wordt dat niet met al dit moois?). Tijd om te gaan dus, maar tijdens de tocht met tassen naar de auto werd Mara besprongen door een heuse, echte en hele grote schorpioen! Na luttele seconden op haar schouder te bivakkeren, werd deze er door haar resoluut, doch enig aangeslagen, er vanaf gemept. Helaas voor het verhaal zonder verdere gevolgen... Vanwege de schrik, of wilden we echt niet weg, vond het vertrek wel in twee etappes plaats; na 6km scheuren over weg met gaten, bulten, bobbels en geulen (heerlijk zo'n 4WD) de vergeten sandalen (van Mara, ja) opgehaald. Daarna mocht Jasper eindelijk los en scheurden we in luttele tijd de Peninsula af ("het is toch maar een rental").
Het plan is om zover mogelijk langs de Pacific naar boven te rijden. Helaas worden we opgehouden door een groot ongeluk op de Interamericana, waarvan we de beelden die avond terugzien op de tv bij de plaatselijke Soda (waar je kunt eten :-~). We komen dus niet verder dan Uvita, maar daar zijn een paar prachtige stranden. Dat ontdekken alle grote en kleine projectontwikkelaars ook, want overal staat land "se vende esta lote" en zijn bulldozers bezig bergen te verzetten. Ook hier blijkt weer dat veel geld niet een garantie voor smaak is, want soms (meestal) worden er enorm lelijke gebouwen neergezet. Zo niet voor onze Finca Bavaria, inderdaad ja, door Duitsers gerund. Als straf is voor ons alleen nog het kippenhok over, waar we niet weinig voor betalen, maar dan kunnen we wel van het uitzicht genieten.
 |
From Costa Rica |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten