De laatste dag van het jaar op dit maffe eiland. We turen nieuwsgierig uit ons raam en het is prachtig: een paar rijen krakkemikkige steigers in de ochtendzon, omzoomd door palmbomen langs het water. Jasper is te lui om z'n bed te verlaten en legt het plaatje inclusief slapende pelikanen liggend op bed vast. We gaan maar 'ns ontbijten: om 10 uur start onze eerste duik. Roxanne is al vertrokken naar haar 'frame', die zoeken we later vandaag nog wel op. Maar eerst moeten we zorgen dat we in een ander hotel een plek vinden, want Jaguar zit vol op oudjaarsavond. Jasper gaat vast op pad, Mara pakt nog even een ijskoude douche (niet uit vrije wil, maar alles is beter dan die suicide-machine, die het meestal toch niet doen). Ondanks de belofte van duikschooleigenaar Rob, lijkt het eiland vol te zitten; de enige beschikbare hotelkamer kost meer dan we er voor over hebben. El Jaguar is echter de beroerste niet en belooft eventueel een alternatief te kunnen regelen. Mara heeft echter meer geluk; tien minuten nadat Jasper Hostal Bastimentos tevergeefs verlaten had, probeert zij het opnieuw, en dankzij vrouwelijke charmes en een stel dat net de kamer had opgezegd, vinden we voor 18 dollar onderkomen, met twee ramen en uitzicht op zee. Het is wel even wennen, zo'n backpackers leven, met andere backpackers om ons heen die toch een iets ander dag en vooral nacht ritme hebben...
Op speciaal verzoek van Jasper, wordt door de divemaster Ana vlak voor de duik nog een paar elementaire oefeningen met hem doorgenomen. Achteraf een beetje vreemd; het bleek de tweede duik van de cursisten te zijn, wij gingen eigenlijk met hen mee, en zij hoefden deze oefeningen niet te doen. Later blijkt dat ook deze duikschool zich goed aangepast heeft aan het caribische klimaat en vooral cultuur! Hoe dan ook, de oefeningen gaan voldoende goed en terwijl Mara haar best doet de oren te klaren, dalen we af naar een wrak van een veerboot.
[nog niet klaar met schrijven hier....]
 |
From Costa Rica |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten