Wijk aan Zee was gister de place to be. De regen was net opgehouden en Peter, Mara en Jasper gingen naar het strand, onder de frisse lucht van Corus, voor een paar uurtjes vliegerles van de guru himself.
Mara werd lekker over het strand gesleurd en liet met een paar mooie salto’s zien hoe sterk de wind kan zijn bij kracht 4/5. Zand bleek nog sterker te zijn, althans harder, zeker wanneer je het probeert te koppen in een ultieme poging de vlieger in de lucht te houden; sterretjes verschenen, maar de vlieger dook toch nog in het zand. Gelukkig was daar Peter die, na een uitgebreide modeshow waarbij hij de vlieger in verschillende poses om zich heen drapeerde, het gekleurde gevaarte weer de lucht in holp.
Na deze demo, mocht ik ook een poging wagen. Eerst rustig balans zoeken en de vlieger hoog boven mijn hoofd houden… dat was makkelijk. Daarna rustig heen en weer laten vliegen, de zeiler in mij voelde de wind redelijk aardig aan. Maar toen ik wat grotere bewegingen ging maken, voelde ik de krachten enorm toenemen. Na een paar “landingspogingen” kreeg ik de smaak te pakken en trok ook ik een breed spoor door het zand.
Helaas kwam aan al dit gestunt veel te vroeg een einde. Een mooi uitgevoerde 360 werd gevolgd door een 270 recht de grond in. De klap van deze duikvlucht was meer dan de vlieger aankon, en deze newbie van het strandvliegeren stuurde het nylon rechtstreeks de reparatie in.
Voordeel van dit nadeel was dat we hierdoor nog op tijd waren voor de Amsterdam-Dakar BBQ bij Aloha; te duur voor hoeveelheid en kwaliteit, maar we konden wel eten met uitzicht op strand, zon en de surfers in de branding.
De vlieger heeft het helaas niet overleefd, maar gelukkig hebben we de foto’s nog….
maandag 26 mei 2008
vrijdag 16 mei 2008
Wifi en de bloemetjes buiten
Woensdagen stenen grote tijd! Wát een dag om vrij c.q. ziek te zijn. Dinsdagavond begint het miniweekend al, als Jasper om 10 uur luid miauwend de balkontrap op komt. Poes Muffin bijna over de rooie en 'n jaloerse bovenbuuf, die ook wel zo'n kater wil: logisch. Pech, zij moet het qua katers voorlopig doen met de man met de hamer.
Jasper heeft grootse plannen met Mara's netwerk, want 't is stiekem toch wel uit het jaar kruik dat je nog met een kabeltje in je laptop op de bank moet blijven zitten als je wilt internetten. En aangezien Mara regelmatig thuis werkt is het toch best handig om alles draadloos te kunnen doen. Er gaat wifi komen dus, zodat Jasper lekker in de tuin kan gaan zitten bloggen ;-) Heel goed idee! Mara heeft geen tijd om mee te gaan naar de Mediamarkt, en trouwens, Jasper moet maar eens alleen op pad in de grote stad, dus pompt hij de bandjes op, zet het zadel een halve meter hoger: Elvis has left the building. Stiekem koffie ruiken op de Nespressoapparatenafdeling. Mara duikt gewapend met heggeschaar de dichtgegroeide jungle in en enige uren later verschijnt een stralende Jasper met een kastje met twee antennes vanachter een berg snoeiafval. Ziet er goed uit! En niet alleen dat, een half uurtje later heeft Jasper 't systeem up and running: hij doettut! Mara heeft dus tegenwoordig haar eigen Pippi-N-etwerk én weet ze 't wachtwoord. Héérlijk, zo'n IT-man, goed voor je nulletjes-en-eentjes-vocabulaire ook, hoewel 't slechts twee dagen later al blijkt dat dit een simpeler klusje was dan het behoorlijk uit de klauwen groeiende Namzaj-netwerk... hm.
Dan is het tijd voor het inslaan van het zogeheten 'eenjarig spul'. Op naar de kweker in Huissen want Intratuin, ha, daar doen we niet aan. Wifi is al duur genoeg. Maar de bloempotten wachten op het terras in Utrecht en in de tuin in Arnhem, dus we schuimen de kassen af en gaan met een achterbak vol rood, geel en roze via Arnhem terug naar Utrecht, alwaar Jasper de VVE tart met 12 nu nog brave bloemloze plantjes tussen de kleiklonten tegen de gevel. Daar zit een masterplan achter, uiteraard: als ze dit gedogen, dan kunnen er volgend jaar enorme bossen lavendel in. Smart thinking. De buurman, die zich aan Mara voorstelt als Kabouter Plop, vindt er in ieder geval niks van. Goed nieuws, nachtblind of toch gewoon tunnelvisie...?
Jasper heeft grootse plannen met Mara's netwerk, want 't is stiekem toch wel uit het jaar kruik dat je nog met een kabeltje in je laptop op de bank moet blijven zitten als je wilt internetten. En aangezien Mara regelmatig thuis werkt is het toch best handig om alles draadloos te kunnen doen. Er gaat wifi komen dus, zodat Jasper lekker in de tuin kan gaan zitten bloggen ;-) Heel goed idee! Mara heeft geen tijd om mee te gaan naar de Mediamarkt, en trouwens, Jasper moet maar eens alleen op pad in de grote stad, dus pompt hij de bandjes op, zet het zadel een halve meter hoger: Elvis has left the building. Stiekem koffie ruiken op de Nespressoapparatenafdeling. Mara duikt gewapend met heggeschaar de dichtgegroeide jungle in en enige uren later verschijnt een stralende Jasper met een kastje met twee antennes vanachter een berg snoeiafval. Ziet er goed uit! En niet alleen dat, een half uurtje later heeft Jasper 't systeem up and running: hij doettut! Mara heeft dus tegenwoordig haar eigen Pippi-N-etwerk én weet ze 't wachtwoord. Héérlijk, zo'n IT-man, goed voor je nulletjes-en-eentjes-vocabulaire ook, hoewel 't slechts twee dagen later al blijkt dat dit een simpeler klusje was dan het behoorlijk uit de klauwen groeiende Namzaj-netwerk... hm.
Dan is het tijd voor het inslaan van het zogeheten 'eenjarig spul'. Op naar de kweker in Huissen want Intratuin, ha, daar doen we niet aan. Wifi is al duur genoeg. Maar de bloempotten wachten op het terras in Utrecht en in de tuin in Arnhem, dus we schuimen de kassen af en gaan met een achterbak vol rood, geel en roze via Arnhem terug naar Utrecht, alwaar Jasper de VVE tart met 12 nu nog brave bloemloze plantjes tussen de kleiklonten tegen de gevel. Daar zit een masterplan achter, uiteraard: als ze dit gedogen, dan kunnen er volgend jaar enorme bossen lavendel in. Smart thinking. De buurman, die zich aan Mara voorstelt als Kabouter Plop, vindt er in ieder geval niks van. Goed nieuws, nachtblind of toch gewoon tunnelvisie...?
woensdag 14 mei 2008
Klootschieten, asperges, het Kerk plein en zwembad in tuin
Koud terug uit Kopenhagen (wat heet koud, het is bloedje heet) een weekendje Achterhoek.
De beste introductie voor een stel stadse mensen met het landschap, de cultuur en de mensen is natuurlijk meedoen met een traditionele partij Kloot schieten. Ingelijfd binnen een team 'locals' lopen we 5 kilometer door het Hummelose landschap, werpen we om de beurt een houten bal en hopen we dat we niet te veel opvallen. Echt integreren doen we niet, daar zijn we te jong voor, maar het is een heerlijke zomeravond en ons team haalt voor het eerst in haar bestaan een score onder de 100 worpen, dus dorstig storten we ons met de rest op het bier in de Gouden Karper. Als jarenlange dorpsgenoten dansen we vervolgens nog een rondje Quick-step mee, eten alle noten achter de bar op en inspecteren we met z'n tweeën de overige voorzieningen!
De volgende dag houden we het rustig. We worden verrast met een heerlijk ontbijt in de tuin van Manuela en Arno, met verse broodjes en krentenbollen van de dames van de volleybal vereniging. Arno laat vol trots de tuin zien en vooral zijn plannen voor de vijver, dus voordat wij weer richting Arnhem vertrekken, nog even snel mee naar een Koi kwekerij.
Thuis in Arnhem frissen we ons op en stappen we weer in de auto naar Hoog-Keppel, nagenoeg dezelfde route dus. Vanavond mag Jasper kennismaken met Jenneke, de moeder van Mara, en Jan. Peter is er ook en met z'n vijven genieten we van een heerlijke aspergemaaltijd in een tuin vol vogelhuisjes.
Peter besluit bij ons te overnachten
Zondag ontbijt in de tuin
Tappas eten in Sonsbeek
Concert op het Kerk plein, ontmoet Jasper Karin en Martin
Maandag zwemmen in Zeist
lunch met salade
De beste introductie voor een stel stadse mensen met het landschap, de cultuur en de mensen is natuurlijk meedoen met een traditionele partij Kloot schieten. Ingelijfd binnen een team 'locals' lopen we 5 kilometer door het Hummelose landschap, werpen we om de beurt een houten bal en hopen we dat we niet te veel opvallen. Echt integreren doen we niet, daar zijn we te jong voor, maar het is een heerlijke zomeravond en ons team haalt voor het eerst in haar bestaan een score onder de 100 worpen, dus dorstig storten we ons met de rest op het bier in de Gouden Karper. Als jarenlange dorpsgenoten dansen we vervolgens nog een rondje Quick-step mee, eten alle noten achter de bar op en inspecteren we met z'n tweeën de overige voorzieningen!
De volgende dag houden we het rustig. We worden verrast met een heerlijk ontbijt in de tuin van Manuela en Arno, met verse broodjes en krentenbollen van de dames van de volleybal vereniging. Arno laat vol trots de tuin zien en vooral zijn plannen voor de vijver, dus voordat wij weer richting Arnhem vertrekken, nog even snel mee naar een Koi kwekerij.
Thuis in Arnhem frissen we ons op en stappen we weer in de auto naar Hoog-Keppel, nagenoeg dezelfde route dus. Vanavond mag Jasper kennismaken met Jenneke, de moeder van Mara, en Jan. Peter is er ook en met z'n vijven genieten we van een heerlijke aspergemaaltijd in een tuin vol vogelhuisjes.
Peter besluit bij ons te overnachten
Zondag ontbijt in de tuin
Tappas eten in Sonsbeek
Concert op het Kerk plein, ontmoet Jasper Karin en Martin
Maandag zwemmen in Zeist
lunch met salade
zondag 4 mei 2008
Thrillseekers
Jaaa! Mooi weer! We kúnnen natuurlijk naar het prachtige Louisianiamuseum uit ’t boekje, buiten de stad, maar we willen in ieder geval naar Tivoli én nog lekker even wat kopen, ofzo. Dat wordt een ochtendje Christiania, vrijgevochten hippiewijk waar je vanzelf on higher ground raakt. En aan lager wal. Maar dat is vandaag helemaal okee, we zijn al bijna geen toerist meer want we praten al een aardig woordje Deens en honden met snor moeten toch aan de lijn. Ook de vikingober bij het Leeuwenvestingrestaurantje in het park snapt dat en we worden gematst bij het leven. Slappe koffie met sterk verhaal op aanvraag. Tivoli: je leert elkaar zó goed kennen in een pretpark. Mara is vooral stoer (behalve de eerste meter omlaag in de vrije val-toren) en Jasper met adhd gilt en lacht nerveus in de zweefmolen. Mooi toch, dat je als respectievelijk vijf- en zesendertigjarige met een brede overwinningsgrijns 4 keer achter elkaar de laatste ritten van de vrije val mag blijven zitten? Heerlijke dagen, dit. Nog een keer, nog een keer, nog een keer!
Heute: bootje varen
[edit: alle foto's staan nu online op Picasa.]
Voor de verandering het wekkertje maar ‘ns gezet: vandaag strakke planning om nog zoveel mogelijk te kunnen zien en doen voordat we richting Utrecht gaan. Op ’t programma: douchen, rooie follow-me volgooien met alles wat er op de grond ligt, behalve dan die lege fles wijn. Dan ‘n snel en doeltreffend ontbijtje (nog één keer van die leuke plakjes kaas afsnijden - slimme jongens, die Denen), uitchecken en off we go. Tempo zit er lekker in; misschien omdat we nog in Tivoli-modus verkeren, of we kunnen gewoon uitermate flexibel teamworken. Wie zal ’t zeggen ;-) Omdat we nu eens graag écht van de Duitse Autobahn willen profiteren, gaan we met de boot (?) via Rødbyhavn naar Puttgarden. Geen idee hoe vaak ’t ding vaart of hoe lang de tocht duurt, maar dat is ook niet zo heel interessant. Thuis komen we toch wel. Maar voordat we weer de glooiende koolzaadvelden en graansilo’s op de foto proberen te zetten vanuit ‘t raam, gaan we nog even kunst kijken in Arken, museum voor moderne kunst in Ishøj, aan de kust. Weer een mooi staaltje Deense architectuur, en we krijgen the best seats of the house in de punt van het glazen restaurant wanneer we aanschuiven voor de brunch (Jasper lust eigenlijk wel weer iets) c.q. koffie met chocolademuffin. Kunstenaar Damien Hirst plakt graag dooie insecten op z’n kunstwerken, o.a. getititeld ‘kankergezwel’. Enig. De tentoonstelling van de Skagen-schildersclub is erg mooi. Boek staat bijna bij Jasper in de kast.
Boot gaat 15 minuten nadat we een kaartje hebben gekocht, we kunnen praktisch doorrijden. Routinewerk, we varen al als we de auto op de rem hebben gezet. Decadent ijsje gegeten (Mara wilde ook wel eens ijs weggooien in Denemarken) en 45 minuten en 3 voormalige taxfreeshops later kunnen we er alweer af. Op naar de échte goedkope drank, namelijk in het enorme Bordershop-schip aan de kade: we kijken onze ogen uit. We slalommen tussen de ietwat vadsige klanten via de bierverdieping, de wijnverdieping en de whiskey/cognacverdieping naar de likeurenverdieping en staan bij de kassa te gapen naar de potten bockwurst en chocola (dat was de 6e verdieping, ja)
En dan: eindelijk blazen naar huis: het is inmiddels al 2 uur dus het wordt tijd. Jasper heeft er zin in, en dan is het toch wel jammer (of karma ;-)) dat we vanaf het moment dat we de weg opdraaien tot aan Hamburg in de file staan: geen ontkomen aan. Mara schrijft wat voor het blog terwijl Jasper grijnzend foetert en steeds meliger wordt. Er hoeft alleen nog maar gist en wat zout bij en we ruiken brood. Vier uur en nog wat later dan toch eindelijk de ultieme test: plankgas. 212 km. op de GPS, en de BMW- en Audi’tjes speren naar de middenbaan. Kicken! We moeten wel, want inmiddels zegt Tom dat we om 01:48 uur thuis zullen zijn, en als je om 05:45 weer voor je bakje muesli zit is dat redelijk laat. Na de Burger King, waar Jasper officieel door de koningin gekroond is tot King of the Road, mag hij alvast wat vooruitrusten. Mara blaast sneller dan het geluid naar huis, gemiddelde kruissnelheid zo’n 213 km. p/u ;-) en verslaat Tom met ruim 20 minuten. Ha!
Twee minpuntjes van deze vijf heerlijke dagen: we hebben de kleine zeemeermin op zo’n 100 m. gemist en ook het smørrebrød (broodjes met allerlei soorten vis) is aan onze zalmneusjes voorbij gegaan. Ach, je moet toch een reden hebben om nog ‘n keer terug te gaan… liefst twee :-)
Nog een minpuntje: die Duitse snelheden kun je in Nederland niet heel lang volhouden… maar 's goed op de brievenbus letten de komende dagen.
Voor de verandering het wekkertje maar ‘ns gezet: vandaag strakke planning om nog zoveel mogelijk te kunnen zien en doen voordat we richting Utrecht gaan. Op ’t programma: douchen, rooie follow-me volgooien met alles wat er op de grond ligt, behalve dan die lege fles wijn. Dan ‘n snel en doeltreffend ontbijtje (nog één keer van die leuke plakjes kaas afsnijden - slimme jongens, die Denen), uitchecken en off we go. Tempo zit er lekker in; misschien omdat we nog in Tivoli-modus verkeren, of we kunnen gewoon uitermate flexibel teamworken. Wie zal ’t zeggen ;-) Omdat we nu eens graag écht van de Duitse Autobahn willen profiteren, gaan we met de boot (?) via Rødbyhavn naar Puttgarden. Geen idee hoe vaak ’t ding vaart of hoe lang de tocht duurt, maar dat is ook niet zo heel interessant. Thuis komen we toch wel. Maar voordat we weer de glooiende koolzaadvelden en graansilo’s op de foto proberen te zetten vanuit ‘t raam, gaan we nog even kunst kijken in Arken, museum voor moderne kunst in Ishøj, aan de kust. Weer een mooi staaltje Deense architectuur, en we krijgen the best seats of the house in de punt van het glazen restaurant wanneer we aanschuiven voor de brunch (Jasper lust eigenlijk wel weer iets) c.q. koffie met chocolademuffin. Kunstenaar Damien Hirst plakt graag dooie insecten op z’n kunstwerken, o.a. getititeld ‘kankergezwel’. Enig. De tentoonstelling van de Skagen-schildersclub is erg mooi. Boek staat bijna bij Jasper in de kast.
Boot gaat 15 minuten nadat we een kaartje hebben gekocht, we kunnen praktisch doorrijden. Routinewerk, we varen al als we de auto op de rem hebben gezet. Decadent ijsje gegeten (Mara wilde ook wel eens ijs weggooien in Denemarken) en 45 minuten en 3 voormalige taxfreeshops later kunnen we er alweer af. Op naar de échte goedkope drank, namelijk in het enorme Bordershop-schip aan de kade: we kijken onze ogen uit. We slalommen tussen de ietwat vadsige klanten via de bierverdieping, de wijnverdieping en de whiskey/cognacverdieping naar de likeurenverdieping en staan bij de kassa te gapen naar de potten bockwurst en chocola (dat was de 6e verdieping, ja)
En dan: eindelijk blazen naar huis: het is inmiddels al 2 uur dus het wordt tijd. Jasper heeft er zin in, en dan is het toch wel jammer (of karma ;-)) dat we vanaf het moment dat we de weg opdraaien tot aan Hamburg in de file staan: geen ontkomen aan. Mara schrijft wat voor het blog terwijl Jasper grijnzend foetert en steeds meliger wordt. Er hoeft alleen nog maar gist en wat zout bij en we ruiken brood. Vier uur en nog wat later dan toch eindelijk de ultieme test: plankgas. 212 km. op de GPS, en de BMW- en Audi’tjes speren naar de middenbaan. Kicken! We moeten wel, want inmiddels zegt Tom dat we om 01:48 uur thuis zullen zijn, en als je om 05:45 weer voor je bakje muesli zit is dat redelijk laat. Na de Burger King, waar Jasper officieel door de koningin gekroond is tot King of the Road, mag hij alvast wat vooruitrusten. Mara blaast sneller dan het geluid naar huis, gemiddelde kruissnelheid zo’n 213 km. p/u ;-) en verslaat Tom met ruim 20 minuten. Ha!
Twee minpuntjes van deze vijf heerlijke dagen: we hebben de kleine zeemeermin op zo’n 100 m. gemist en ook het smørrebrød (broodjes met allerlei soorten vis) is aan onze zalmneusjes voorbij gegaan. Ach, je moet toch een reden hebben om nog ‘n keer terug te gaan… liefst twee :-)
Nog een minpuntje: die Duitse snelheden kun je in Nederland niet heel lang volhouden… maar 's goed op de brievenbus letten de komende dagen.
Hippe dingen
Uitvinding van de week: een zwembad in atletiekbaanvorm. Daar raak je wel buiten adem van, maar sportief zullen we zijn. We moeten nog taart eten. Jemig, wat zijn de mensen hier hip. Niemand uitgezonderd, zelfs de Miss Etamvrouwen hebben hier gevoel voor mixin’ & matchin’. Gelukkig weten wij dat we minstens twee jaar op de mode vooruitlopen dus kunnen we, nadat we ons in en uit nét iets te krappe broeken, bloesjes (Jasper), jurken en vreemd hangende schuine lurfjes (Mara) wurmen, het spul minzaam terughangen in de rekken. Wat weten ze hier nou van mode. Ha! Wij zijn pas hip. Ook omdat we een plek aan het raam hadden bij Café Nord: zien en gezien worden met zo groot mogelijke portie nachos for 2. O ja, en bier. Wel een beetje laf bier, misschien waren ze de alcohol vergeten. Half uurtje later, twee straten verder: tijd voor koffie en taart. Even slapen nog straks, en dan misschien nog even tijd voor pretpark Tivoli: al twee dagen horen we angstaanjagend gegil en zien we ladingen armen en benen door de lucht vliegen, dus de spanning stijgt. Laten we eerst nog even wat eten dan. Wagamama’s! Leuk en ontzettend lekker. Doen ze hier aan fooi? Neuh. Wel blijken we ongemerkt de juiste voetbalclub te supporten met onze blauwgele paraplu: ze zijn vandaag kampioen geworden. Now that’s a good tip. Dus daarom lacht iedereen zo leuk naar je, Jasper ;-) Te laat voor Tivoli, dus doen we nog een gezellig drankje bij Rosie McGee’s, waar Rod Stewart en George Michael nog retepopulair zijn bij de players en foute vrouwen. Hier hebben ze trouwens wél alcohol in de Guinness gedaan. Heel goed.
Himmelfaert med gulerødskage
Waarom gingen we ook weer naar Kopenhagen? O ja, vanwege de regen, het design en de beelden van stoere groen uitgeslagen mannen op paarden. En daar komt nog bij dat ze hier gewéldige taarten hebben. Feest! Het is hier net nog geen voorjaar vergeleken bij Nederland, vooral als de zon weg is hebben we het fris. Maar tussen de buienwolken door lekker op slentertocht door de stad. De dekentjes die je op de terrassen om je heen kunt vouwen (limegroene jurken zijn hier mode) zien er nat iets minder aantrekkelijk uit, dus houden we het heel hygge bij binnen zitten, uiteraard met koffie en de zichzelf met iedere volgende bestelling verbeterende gulerodskage: carrot cake. Hoewel de brownies ook niet te versmaden zijn, of de frambozenpunten met vanilleroom. Met voldoende short term brandstof in de vorm van enigszins overtollige koolhydraten redden we het steeds weer tot ‘t volgende point of interest. Een havengebied waar Rotterdam een puntje aan kan zuigen, waanzinnig mooie mix van oude pakhuizen en superstrakke architectuur. Zoals het nationale theater, ook van binnen goed voor vele ideeën voor zelfgefabriceerde trappen, muurtjes en verlichting voor huidige en volgende huizen. Zoals het Museum voor Industriële Kunst, net voor de bui binnen. Met niet alleen prachtig –inderdaad- Deens design (wat te denken van de originele B&O-apparatuur van 1970 en pré-Ikeadraadjesstoelen en –telefoons). Eten? O ja, dat is ook een goed idee. Maar eerst even slapen natuurlijk. Daarna brød zondert smør met twee halve liters Tuborg vooraf bij Mama Rosa’s. Op de terugweg bebloede slagers en zombies ontweken, die elkaar op internet hadden opgejut om net voor het weekend nog even flink in elkaars armen en hoofden te snijden. Nice. Rare jongens, die Denen. Morgen zijn de winkels weer open, mooi: hippe dingen shoppen!
donderdag 1 mei 2008
Kopenhagen (deel 1)
Na enige twijfel en veel internet raadplegingen (vooral op site met weersverwachtingen in Europa) is dan eindelijk de knoop doorgehakt; we gaan naar Kopenhagen. Met de auto, wat we denken aan het milieu... Bovendien komen we dan door Duitsland, en de maximum snelheid van de Qashqai was nog niet uitgetest dus dat komt ook goed uit (inderdaad, niet zo erg milieu, maar goed, zo'n diesel moet ook 'schoon geblazen' worden).
Alternatieve steden waren Wenen (oubollig, maar wel de warmste weersverwachting) en Praag (tien minuten langere reistijd). Je snapt dat de keuze voor Kopenhagen goed en wel overwogen is!
Wat dan tegenviel aan de reis door Duitsland is dat het merendeel van de snelwegen naar Denemarken begrensd zijn (80, 100 en 120 km) en daar waar we wel hard dachten te kunnen gaan rijden hadden anderen voor ons dat al gedaan en dus werd daar of aan de weg gewerkt, of waren er ongelukken gebeurd of stond er file (vaak als gevolg van een van vorige). Desondanks wist Mara er toch nog een 200 op de teller uit te persen (190 volgens Tom), het absolute record van de dag! De 'gewone' kruissnelheid van overigens 160, wat zeer aangename bleek. Het autootje deed het heerlijk!
Verder valt er over de reis niet veer te zeggen; Noord West Duitsland is anders dan Nederland en Denemarken ziet er toch weer heel anders uit (erg glooiend landschap). O, en de Denen houden zich erg aan de verkeersregels.
Hotel is vlakbij het centraal station, met een groot zwembad, wat we later wel gaan inspecteren. Eerst maar de stad in om wat te eten. Mara had bijna het wisselgeld teruggegeven, want het was stuk.... er zaten gaten in!
Terug naar huis opgeschikt door een uitzinnige menigte bebloede slagers, werklui, koks en andere raar aangekleden mensen. Iedereen verzamelde zich rond het Nytorv (plein). Bij navraag had de bijeenkomst net zoveel zin als de Flash mob hype een paar jaar geleden, maar wel grappig!
Nu met foto's
Alternatieve steden waren Wenen (oubollig, maar wel de warmste weersverwachting) en Praag (tien minuten langere reistijd). Je snapt dat de keuze voor Kopenhagen goed en wel overwogen is!
Wat dan tegenviel aan de reis door Duitsland is dat het merendeel van de snelwegen naar Denemarken begrensd zijn (80, 100 en 120 km) en daar waar we wel hard dachten te kunnen gaan rijden hadden anderen voor ons dat al gedaan en dus werd daar of aan de weg gewerkt, of waren er ongelukken gebeurd of stond er file (vaak als gevolg van een van vorige). Desondanks wist Mara er toch nog een 200 op de teller uit te persen (190 volgens Tom), het absolute record van de dag! De 'gewone' kruissnelheid van overigens 160, wat zeer aangename bleek. Het autootje deed het heerlijk!
Verder valt er over de reis niet veer te zeggen; Noord West Duitsland is anders dan Nederland en Denemarken ziet er toch weer heel anders uit (erg glooiend landschap). O, en de Denen houden zich erg aan de verkeersregels.
Hotel is vlakbij het centraal station, met een groot zwembad, wat we later wel gaan inspecteren. Eerst maar de stad in om wat te eten. Mara had bijna het wisselgeld teruggegeven, want het was stuk.... er zaten gaten in!
Terug naar huis opgeschikt door een uitzinnige menigte bebloede slagers, werklui, koks en andere raar aangekleden mensen. Iedereen verzamelde zich rond het Nytorv (plein). Bij navraag had de bijeenkomst net zoveel zin als de Flash mob hype een paar jaar geleden, maar wel grappig!
Nu met foto's
Abonneren op:
Posts (Atom)