Enorm rustige snelwegen naar Barcelona met bijna geen verkeer. Prachtige landschappen, dwars door het Riojagebied, Mara schiet de geheugenkaart vol vanuit het open raam en de rijdende auto. Het verkeersbeeld verandert als we Barcelona inrijden. De Vespascootertjes vallen ons als wespen in de rug aan en schieten dwars door het vliegensvlug manouvrerende overige verkeer, wat de stad langzaam doet dichtslibben. Alle hens aan dek en opperste concentratie wanneer Jasper de Tom langs politieblokkades (Barcelona speelt Championsleague thuis) heen navigeert op zoek naar ons appartement. We waren te vroeg, maar de stad haalt ons in en het lukt ons niet om dichter dan 500m bij het appartement te komen. Dan maar de parkeergarage in - met gevaar voor eigen leven en auto - en met Tom in de hand het laatste stuk lopend; nee, wij nemen nooit meer een papieren kaart mee op vakantie. Als we verwachtingsvol de Carrer de Amargon inlopen, een smal steegje aan een van de winkelstraten in de Barri Gotic, met op de hoek een Starbucks en even verderop een ambachtelijke bakker, voelsen we ons weer eens enorme geluksvogels. Het is net of je van de 21e eeuw zo de 19e inloopt (op het hippe tapasbarretje tegenover de voordeur na, dan). Echt zo'n steegje waar de was in laagjes boven je hoofd hangt te drogen en waar de overburen elkaar vanaf de oude balkonnetjes zo ongeveer kunnen aanraken. Geweldig! Als Jasper gebukt door de voordeur is gemanouvreerd en we 4 verdiepingen via een stenen trap hebben afgelegd waar je voeten slechts voor de helft op passen (1 van ons tweeen met de volle weekendkoffer) en draaierig boven komen, beseffen we dat we een superplekje hebben, middenin het oudste deel van Barcelona. Als we een trapje hoger gaan en het dakterras opstappen, waar het daglicht weer gewoon kan komen, kunnen we niet wachten om hier ongestoord aan de wijn en tapas te gaan, gevolgd door een ontbijt met koffie van de buurman. Voor de nieuwsgierigen: www.cocoonbarcelona.com/condal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten