Breathtaking Bilbao & Barcelona (6)

Donderdag 30 april

Uitslapen en eigen ontbijt met vers brood en koffie op ons dakterras; geen uitzicht op de stad, maar de daken zijn een landschap op zich. En de zon is precies goed (te goed, blijkt 's avonds... toch nog erg rood geworden). Gisteren vooral cultuur en veel gelopen, vandaag doen we het rustig aan. We lopen nog "eventjes" de Passeig de Gracia af, want we willen toch ook even de La Pedrera (Casa Mila) en de Casa Battlo zien. Ondertussen weer dos espressos doblo (we verbazen over de prijzen hier, maar 1.35!) en winkels. Kleren, horloges, ringen en zonnebrillen; uiteindelijk houden we het bij onze eerdere aankopen.

Tegen 4 uur stoppen we voor een korte snack in een authentieke Ceverceria met echt heerlijke tapas. De perfecte locatie en we genieten enorm van het bier, de hapjes en vooral elkaar. Hij doet het, en zij gaat er op in!

From Bilbao & Barcelona

Breathtaking Bilbao & Barcelona (5)

Gaudi-dag! Op het wandelprogramma staat natuurlijk de Sagrada Familia, die al sinds 1883 in de steigers staat. Mara loodst Jasper door de Avenidas, de een nog mooier en authentieker dan de ander. Prachtige gebouwen, balkons, parken... we waren vergeten wat een geweldige stad dit is. Ook zonder kaart of tom-tom is het vinden van de Sagrada Familia een eitje: je ziet vanzelf de vier spitse torens, en mocht je die missen, dan zijn er altijd nog de 1,5 keer zo hoge gele hijskranen die eromheen staan. En dan te bedenken dat er een 2 x zo hoge hoofdtoren achter gebouwd gaat worden... een gigantisch bouwwerk, waarvan de originele bouwtekeningen in rook opgegaan zijn bij een brand in de loods, vlak na Gaudi's dood in 1926. Wie loopt er nou ook onder een spiksplinternieuwe tram. Vast zoiets als de indianen die de vloot van Columbus niet konden zien, om de simpele reden dat ze het niet kenden. Maar het blijft een beetje sneu. Verschillende generaties architecten en bouwers zijn - met rustperiodes - bezig om de kathedraal af te maken zoals Gaudi dat bedoeld had.

From Bilbao & Barcelona

Na een stevige espresso doble, pal voor de kathedraal, sluiten we aan in de rij en bekijken we de binnenkant (de zijbalken en het plafond stellen een bos voor), het modernistische glas-in-lood en gaan we maar niet met de lift: twee uur in de rij - we houden erg van pretparken maar dit lijkt de Efteling in hoogseizoen wel. Jammer van de foto's, wel komen wel een keer terug. Nog even het museum in en dan is het mooi geweest. Het is warm en we bestellen een fantastische verse smoothie met panini's aan de overkant van het plein, die we half slapend op een bankje in het park opslurpen en -eten... Viva la siesta!

Via steile trappen en straatjes bereiken we het sprookjesachtige Park Güell, hoog boven Barcelona, en we zijn wederom in de Efteling, met de sprookjesachtige Hans-en-Grietje-huizen bij de poort. De fameuze slangenbank ligt vol met studenten en ander gespuis. De Japanse seniorenclub is ook gearriveerd en loopt zeer uniform in stoffen mutsjes, sportpakjes en handschoentjes door het park. We bezoeken het Güell-huis, maken overbelichte foto's en taaien af richting appartement. Heerlijk om na zo'n 14 km. lopen (Jasper heeft lol met z'n tracking device op zijn telefoon) even op ons eigen dakterras te kunnen uitblazen, waar koud bier, manchego-kaas en olijven met ansjovis op ons wachten. Ook maar even op bed liggen, waarom niet, het is vakantie, en we sleuren onszelf om een uur of 21.00 uit het zwarte gat waarin je valt als je gaat slapen op een raar moment op de dag: er moet gegeten worden. Tijd voor Catalaanse hap! We lopen naar het, helaas inmiddels geheel op toeristen aangepaste, oude havengebied (weinig Spaans voer en om nou voor enorme bedragen sjiek te gaan dineren met knipmesobers, dat staat toch wel haaks op ons Barcelonagevoel). Dus de snelle route terug naar het appartement, via de Ramblas en de donkere achterbuurtjes, waar Jasper's achtervolgingswaanzin bijna met hem op de loop gaat. Geen leuke restaurantjes onderweg, maar niet getreurd: we hebben altijd nog de fantastische tapasbar tegenover onze voordeur: hip maar authentiek, volle bak - dus goed, en met geweldige cava (we bubbelen wat af). Rond middernacht rollen we de deur uit: een flinke klim van vier verdiepingen met een slok op, maar dan val je wel heerlijk in je (krakende) bedje.

Breathtaking Bilbao & Barcelona (4)

Enorm rustige snelwegen naar Barcelona met bijna geen verkeer. Prachtige landschappen, dwars door het Riojagebied, Mara schiet de geheugenkaart vol vanuit het open raam en de rijdende auto. Het verkeersbeeld verandert als we Barcelona inrijden. De Vespascootertjes vallen ons als wespen in de rug aan en schieten dwars door het vliegensvlug manouvrerende overige verkeer, wat de stad langzaam doet dichtslibben. Alle hens aan dek en opperste concentratie wanneer Jasper de Tom langs politieblokkades (Barcelona speelt Championsleague thuis) heen navigeert op zoek naar ons appartement. We waren te vroeg, maar de stad haalt ons in en het lukt ons niet om dichter dan 500m bij het appartement te komen. Dan maar de parkeergarage in - met gevaar voor eigen leven en auto - en met Tom in de hand het laatste stuk lopend; nee, wij nemen nooit meer een papieren kaart mee op vakantie. Als we verwachtingsvol de Carrer de Amargon inlopen, een smal steegje aan een van de winkelstraten in de Barri Gotic, met op de hoek een Starbucks en even verderop een ambachtelijke bakker, voelsen we ons weer eens enorme geluksvogels. Het is net of je van de 21e eeuw zo de 19e inloopt (op het hippe tapasbarretje tegenover de voordeur na, dan). Echt zo'n steegje waar de was in laagjes boven je hoofd hangt te drogen en waar de overburen elkaar vanaf de oude balkonnetjes zo ongeveer kunnen aanraken. Geweldig! Als Jasper gebukt door de voordeur is gemanouvreerd en we 4 verdiepingen via een stenen trap hebben afgelegd waar je voeten slechts voor de helft op passen (1 van ons tweeen met de volle weekendkoffer) en draaierig boven komen, beseffen we dat we een superplekje hebben, middenin het oudste deel van Barcelona. Als we een trapje hoger gaan en het dakterras opstappen, waar het daglicht weer gewoon kan komen, kunnen we niet wachten om hier ongestoord aan de wijn en tapas te gaan, gevolgd door een ontbijt met koffie van de buurman. Voor de nieuwsgierigen: www.cocoonbarcelona.com/condal

Breathtaking Bilbao & Barcelona (3)

Wandelen door de stad, meest interessante natuurlijk al gezien, maar nu is het weer beter; dus tijd voor foto's. Eerst de "Casco Vell" in, de oude wijk, waar Mara los gaat in de vele kledingzaken. Jasper mag ook wat kopen, maar omdat er geen elektronica in zit, valt dat niet mee... Broodje kaas en tonijn op de trappen op het pleintje, lekker mensen kijken en bijzondere huizen bewonderen. Heel wat kilometers later besluiten we dat Bilbao zeker de moeite waard is, natuurlijk vanwege het prachtige museum, maar ook als je vanaf de uitkijktoren over de stad kijkt. Aan het einde van de dag wordt de kledingbuit toch maar even gescoord. Uit de doelgerichte tred van Mara valt op te maken dat ze het rode leren jasje van kilometers afstand kan ruiken en gewoon het spoor volgt: bijzonder, als het om kleding gaat weet ze precies de weg te vinden! Terug in het hotel even liggen, want wandelen is zwaar, en rond 20.00 uur belanden we verderop in de straat bij de fameuze (aan Jasper door een collega aangeraden) tapasbar Iruña, een prachtig authentiek pand waar de Baskische geschiedenis goed te voelen is, en waar vanavond de mensen met de benen buiten hangen want... het is Finca Quinta-week! En van deze Finca komt heerlijke baujolais-sherry. Dat laat Mara zich geen twee keer zeggen, en Jasper gaat aan de Miguel, uiteraard. We zijn, op twee Spaans pratende Amerikaanse studentes na, de enige buitenlanders in the house. Mara wordt vanaf de andere kant van de bar aangestaard: zou het de rode jurk zijn? Nee, vast de blauwe ogen, die hier niet veel voorkomen. Jasper valt wat dat betreft ook al buiten de boot, hoewel hij zoals altijd goed uitzicht heeft op de kalende hoofden van het andere volk aan de bar. Dat is hier overigens niet moeilijk - ook Mara heeft goed uitzicht. Er wordt driftig flamenco gedanst, mensen van alle leeftijden klappen en zingen mee tot in de late uurtjes waarin de bakjes pulpo (inktvis in saus), gefrituurde gamba's, fantastische olijven, kazen en andere hapjes niet ontbreken. Wat een waanzinnige laatste avond in Bilbao.

Breathtaking Bilbao & Barcelona (2)

De volgende ochtend weer in no time op de péage en karren met die prachtbak. Mara begint de etappe naar Bilbao, nadat we een heerlijk ontbijtbuffet krijgen in de 'lounge' van het gelijknamige weghotel, met precies de juiste dingen (koffie, sap, stokbrood en een joghurtje). We stellen alle navigatieapparatuur in, starten de gps-logger op de telefoon (leuk om later onze route in Google-maps terug te zien) en resetten de boardcomputer (verbruik, dagteller etc).

Na Parijs lijkt alles rustig en dankzij de cruise control weten we de meeste boetes te vermijden (hopen we, want met zowel de Tom als de Nokia op 130km ingesteld, krijgen we toch ons kenteken op een van de matrix borden te zien! 'trop vite!'). Inmiddels begint de Qashqai te piepen de ook hij klaar is voor ontbijt, maar met nog zo'n 120km aan diesel in de tank, rijden we nog even door. Mara rijdt een stuk zuiniger dan Jasper en de Qashqai is af en toe de kluts kwijt, dus na zo'n half uur rijden, kunnen we nog steeds zo'n 120km door; sterker nog, het loopt zelf op naar 128! We besluiten bij thuiskomst de benzinemeter/computer te laten nakijken... Wanneer we weer een tankstation paseren en zien dat de volgende over 21 km komt, kijken we nogmaals naar het verbruik. Blijkt dat 128 niet het aantal km tot een lege tank te zijn, maar 128 km per uur gemiddelde snelheid. We zien nog net hoe de waarde die we wel zoeken, veranderd van 'ik doe het nog max. 20km' in "lege tank"... En zo weten we deze ochtend toch nog spannend te maken. Om brandstof te besparen schakelen we terug naar 100km op de teller, zetten in een soort niet-afgesproken maar vlotte routine de airco, de radio, zelfs de Tom uit en houden onze adem in. Dat laatste heeft weinig met brandstof besparen te maken, maar gelukkig zijn de Fransen wat voorzichtig, en blijkt 21km op de borden in werkelijkheid 15km te zijn; op de laatste dieseldamp stuurt Mara de auto langszij de pomp. Er blijkt 63 liter in de tank te kunnen! Een unicum.

From Bilbao & Barcelona

Regen bij aankomst in Bilbao, om een uurtje of 17.00 rijden we met open mond van bewondering over de strakke rode brug langs het Guggenheim museum de stad binnen. Hotel Abando ligt pal in het centrum, we parkeren onderin de garage van het hotel. Jasper wil eventjes een slaapje doen voor het avondeten en sputtert vlak voordat hij zijn ogen dichtdoet nog "zzzzul je zzzzien dat het museum op maandag dicht is..." Drie minuten later heeft een Mara de openingstijden van het museum paraat en is Jasper inmiddels weer aangekleed; we hebben nog 3 uur voordat het Gugenheim sluit! En drie uur is precies de tijd die we nodig hadden; enorm de moeite waard.

From Bilbao & Barcelona

Breathtaking Bilbao & Barcelona (1)

Toeval of niet, Mara en Jasper gaan op roadtrip en meteen wordt weer geblogd. Niet omdat in de tussentijd niets te bloggen heeft plaatsgevonden, maar omdat de leuke dingen elkaar zo snel opvolgen, dat er geen tijd is het allemaal te verwerken. Laat staan het nog een keer her te beleven op virtueel papier - hoewel het hele afgelopen jaar absoluut het herbeleven meer dan waard is... we komen dus eigenlijk tijd te kort. Maar: deze roadtrip heet "echt vakantie" en dan is er tijd zat...

In ieder geval voor de heenreis; we hebben twee dagen gepland en weigeren gestresst te vertrekken. Dus voor vertrek relaxed het huis aan kant voor Janine en Natalia, die geheel onafhankelijk van elkaar hun eigen ding zullen doen; wij blij, Muffin ook blij! Want die ziet de bui al hangen met die plotselinge koffervullende acties, tassen met proviand in de gang en extra aaisessies. Ook nog druk op zoek naar de eigendomsakten van de flat; we gaan nooit op stap zonder namelijk.

Nog even iets op de bus gooien voor de makelaar in Arnhem (onder Mara's motto: 'je kunt pas iets nieuws oppakken als je het oude loslaat' - dus kom maar op met die overwaarde) en rond 12 uur zitten we blij en helemaal zen te genieten van het gevoel van een hele week samen op pad te zijn, het avontuur tegemoet. Een stuk voorbij Parijs begint het bij beiden te rommelen: tijd voor een hapje en ach, we stoppen ermee voor vandaag. Dus rijden we door de péagepoortjes naar een Etap-hotel bij de afslag Orléans. Ideaal, die Etap-hotels: alles wat je nodig hebt op krap 4 vierkante meter, simpel en schoon met een douche die eruit ziet als een lift (2e verdieping, graag) en een imposante stellage boven het hoofdeinde van je bed waar zich nog een slaapplek bevindt.