Jawel, geen wereldtijd, maar de eerste officiële wedstrijd sinds lange tijd zit erop!
Hard trainen, vele (medische) adviezen om het vooral niet te doen, maar dit was een race die ik niet wilde "laten lopen". De spanning vlak voor het startschot was al fantastisch, verloor mijzelf in opperste concentratie, en stond bijna in het verkeerde startvak; toch nog een beetje stress, maar heerlijk!
Lopen met 20.000 anderen is toch een iets andere belevenis dan lopen in de mooie Zuilense polder in je eentje, wat een geduw en getrek. Bovendien, ondanks dat ik er zo op lette, veel te hard van start gegaan; het valt niet mee om je eigen tempo te lopen met een paar duizend enthousiaste sporters achter je aan! Heel erg mijn best moeten doen om te temporiseren (zo heet dat toch?), want uiteindelijk was het doel om de 10km uit te lopen. Dat moest kunnen maar het kwam echt van ver.
Pas na 9.5 km had ik eindelijk het idee dat ik mijn ritme gevonden had; net genoeg voor een daverende eindsprint, zoals ik nog nooit gelopen heb. En toen de spanning, wat was het geworden... Want stiekum wilde ik toch 'iets' beter lopen dan de 70 min limiet die ik voor mijzelf had gesteld, en sneller dan de 60min die ik dacht toch zeker te moeten kunnen halen. Ja, ik weet het, fanatiek tot het graf....
Voor de eindtijd en alle foto's van voor, na en tijdens de race verwijs ik, met dank aan Mara voor support, bloemen en fotografie naar Picasa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten