Sad Song of ...

Heerlijk!
Vers terug uit Val Thorens, en meteen doorgereden naar Zwolle, of all places. Maar in Hedon was een optreden van Room Eleven, en daarvoor was ik speciaal eerder naar huis gekomen. Niet alleen daarvoor natuurlijk...
Het was dus geen Sad Song, al helemaal niet Shyness, dus What will it be... Stronger dan maar!
Room Eleven, beetje Jazzie, gecombineerd met Blue Grass, Klezmer, en vooral vijf mensen die in een klein zaaltje met enorm veel plezier en enthousiasme hele fijne muziek maken. Wat een heerlijke avond!

Val Thorens

Terug van een heerlijke week (weekje) skiën in Val Thorens, draaien de wasjes en worden de foto's geüpload. Volgende stap is natuurlijk Het Verslag, hoewel ik e.e.a. al eerder probeerde te posten.... Voor diegene die mij proberen te volgen, het is jullie vast wel opgevallen, maar ik heb deze week geëxperimenteerd! En niet zomaar, maar met iets Heel Erg Technisch. Deze week heb ik foto's gemaakt met die mooie Nokia telefoon met camera, en niet alleen dat, maar met behulp van een locale wifi verbinding, een beetje software en wat beginners fouten, kan ik nu de foto's
"met een druk op de knop" publiceren vanaf de telefoon naar het internet.

Maar voor zover het nerd gehalte van mijn reis. Hoewel.... ga met 5 andere Sogetisten een week skien, en wat verwacht je? In canon in semi aangeschoten toestand (had vooral met de luchtdruk (iets met hoogte) en ijle lucht (ook iets met luchtdruk) te maken) met z'n allen "Spider pig" van Homer Simpson zingen. Dus....

De reis van "tamelijk bizar". We vertrokken uit Nederland met files en sneeuwstormen om iets verder, voorbij Luik, 4 uur vast te zitten in de Ardennen. Blijkbaar lukt het de vrachtwagens niet daar de heuvels op en af te rijden als er 15 centimeter sneeuw ligt. In Noord-Frankrijk ook nog eens een sneeuwstorm gehad, waardoor ik niets anders kon dan in de linker baan, vlak langs de linker vangrail te rijden (nee, geen extra strepen op de lak). Mijn bijrijder beschreef de ervaring alsof je "in de Millennium Falcon vliegt". Hoe dan ook, uren later zag in de sterretjes nog steeds voorbij vliegen.
Onderaan de berg, bij Albertville bleek het ook daar flink gesneeuwd te hebben, maar ondanks dat zonder sneeuwkettingen de berg op gereden. Niet zonder enige spanning overigens, maar de 2 liter diesel hield het prima en met een paar onverantwoorde inhaalakties op het eind, eindelijk na 20 uur rijden de auto in de garage geparkeerd.

De rest van de week was zoals een ski vakantie hoort te zijn. Sneeuw, zon, erg mooie en fijne pistes, en na een hele dag skien, vroeg naar bed! Voor mij, want mijn appartement genoten, deden af en toe nog een kroegje. En kwamen dan met hele boeiende verhalen over niet te versieren barvrouwen thuis....

CPC 10km

Jawel, geen wereldtijd, maar de eerste officiële wedstrijd sinds lange tijd zit erop!

Hard trainen, vele (medische) adviezen om het vooral niet te doen, maar dit was een race die ik niet wilde "laten lopen". De spanning vlak voor het startschot was al fantastisch, verloor mijzelf in opperste concentratie, en stond bijna in het verkeerde startvak; toch nog een beetje stress, maar heerlijk!

Lopen met 20.000 anderen is toch een iets andere belevenis dan lopen in de mooie Zuilense polder in je eentje, wat een geduw en getrek. Bovendien, ondanks dat ik er zo op lette, veel te hard van start gegaan; het valt niet mee om je eigen tempo te lopen met een paar duizend enthousiaste sporters achter je aan! Heel erg mijn best moeten doen om te temporiseren (zo heet dat toch?), want uiteindelijk was het doel om de 10km uit te lopen. Dat moest kunnen maar het kwam echt van ver.
Pas na 9.5 km had ik eindelijk het idee dat ik mijn ritme gevonden had; net genoeg voor een daverende eindsprint, zoals ik nog nooit gelopen heb. En toen de spanning, wat was het geworden... Want stiekum wilde ik toch 'iets' beter lopen dan de 70 min limiet die ik voor mijzelf had gesteld, en sneller dan de 60min die ik dacht toch zeker te moeten kunnen halen. Ja, ik weet het, fanatiek tot het graf....

Voor de eindtijd en alle foto's van voor, na en tijdens de race verwijs ik, met dank aan Mara voor support, bloemen en fotografie naar Picasa.

First post

Nou ja, "first post" is het nou ook niet echt. Ben al 'een tijdje' actief en heb natuurlijk al menig blog gevuld met mijn hersenspinselen. Maar in een ultieme poging alles bij elkaar te brengen (lees, volledig google te gaan), nu dan ook hier mijn eigenste blog gestart.

Tweede actie zal zijn deze blog te importeren in alle social websites waar ik 'lid van ben'. Zullen eens zien of dat lukt.