IJsselmeer

Het was een heerlijke nacht, nog na-golvend in ons bed en in de ochtend het geluid van merels uit de boom naast onze boot. Mara en Jasper sluipen door het voordekluik naar buiten en gaan op zoek naar munten voor de douche. Inmiddels is de havenmeester terug, de rekening wordt betaald en munten gewisseld.

Deze ochtend een uitgebreid ontbijt met koffie, gekookte en gebakken eieren en zelfgebakken muffins van thuis. We gaan niet verhongeren dit weekend, de voorraad kratten met eten puilen uit en na gisteravond hebben we zelfs overgebleven pizza (die we voor de lunch  bewaren).

Eerst de Johan Friso sluis door, geen enkel probleem, bij ons geen rare taferelen aan boord.

Na de sluis zien we de weidsheid van het Ijsselmeer, alle ruimte om relaxed te touren.We kunnen de overkant al zien en zetten koers op 240 west-zuidwest. Na een uur varen draaien we naar het zuiden om even later weer terug naar het oosten te gaan; zo maken we een ruime bocht naar Lemmer terug, denkt de navigator (sorry, weer geen namen). De kaart, het kompas, de inmiddels dolgedraaide koers-uitzetter blijken niet genoeg, gelukkig heeft de tab ook nog een gps functie en zo bepalen we uiteindelijk onze eindkoers.
Windje in de rug, het grootzeil wordt nu ook weer gehesen (nu de dames in de kajuit liggen) en zelfs het rif gaat er uit.
We halen net geen 8 knopen, de golven trekken ons voort en Bert heeft er duidelijk erg veel plezier in.

Zeilroute zondag

Wat later dan gepland arriveren we om 17:00 bij de Prinses Margrietsluis. Het duurt nog een uur voordat we daarna doorheen zijn, maar ondertussen wagen Bert en Mara een nat pak door een Duits schip te redden dat dwars in de sluis kwam te liggen.

Het laatste stuk brommen we op de motor, snel tanken bij de havenmeester (die niet blij was dat we hem om 1800 tijdens het avondeten stoorden), boot leegruimen en schrobben. We komen door de inspectie en eten daarna onze restanten van de picknick op. We kijken terug op een heerlijk weekend. Echt een mini-vakantie. Dat water, hè.

Sportina 680

Sportina 680 in de haven van het verhuurbedrijf

We worden wakker van klotsend water en de wind die zachtjes rond de mast waait, aan boord van een Sportina 680 die we de avond daarvoor gehuurd hebben van Isel Maritiem.

Het is de eerste overnachting aan boord voor Carin en Bert en vandaag gaan zij ervaren wat zeilen in/op/met een kajuitboot inhoud. Het moet vooral relaxed zijn; voetjes in het water, rosé-tje op het voordek, je weet wel! Om die redenen en windkracht 4-5 uit het westen, kiezen we voor rustig vaarwater; we gaan (vanuit Lemmer) naar het noorden, Friesland in en maar niet het Ijsselmeer op.

Maar eerst ontbijt. Jasper had gister de uitrusting gecontroleerd, maar met een lege gasbus had hij geen rekening gehouden. Zonder gas geen gekookte eieren en nog erger, geen koffie. Van onze duitse buren krijgen we voor onze koffie water uit elektrische waterkoker (zij hadden ook geen gas (meer?) ....). Na het ontbijt racet Bert het dorp in opzoek naar nieuw gas, terwijl Mara de voicemail van het verhuurbedrijf voor de tweede keer inspreekt. Zij komen met een nieuwe bus aanzetten, net op het moment dat ook Bert terugkomt van zijn succesvolle tocht.

Tijd voor de briefing. Jasper neemt de basics van het zeilen door; waar komt de wind vandaan, waar zijn al die lijnen voor en wat betekenen al die 'bevelen'. Verder wordt de route voor vandaag besproken, wat kunnen we de eerste helft van onze tocht verwachten (aan beroepsvaart, vaargeulen, ophaalbruggen en (wie weet?) man-over-boord. Toch nog een beetje onwennig duwen we af, de haven uit, het kanaal op en naar de Groote Brekken. Zodra het kan, trekken we de genua uit en even later volgt het grootzeil.

Het gaat lekker en het gaat vooral rustig! We varen halve wind, alles gaat kalm en moedig sturen we op de zeilen het Johan Frisokanaal in, maar de wind komt toch echt uit het westen, dus recht van voren. Snel wordt de motor aangeslagen en met Bert aan het roer, tuffen naar Heeg. Daar leggen we aan en nemen we de schade op: de eerste glazen zijn onderweg al gesneuveld (daar gaat de borg!).

Na onze zelfgemaakte lunch en een lekker zonnetje zijn we klaar voor het vervolg naar Stavoren. Maar het gaat plotseling erg hard, de aan-de-windse koers valt rauw op ons dak, alle zeilen bij, iedereen moet hard aan de slag met laveren en de boot gaat toch best wel schuin. Da's wat anders dan "rustig met voetjes in het water rond dobberen". Mara wordt de kajuit ingejaagd (de kuip is nu te klein voor 4 personen), de rest doet wenden-en-ree en doet hun uiterste best om tijdens het overstag gaan aan boord te blijven.

Het gaat hard, het gaat snel en soms iets te schuin. De schipper (even zonder namen te noemen) was vergeten te vertellen dat dit er ook bij hoort en dat het schip heus niet omslaat..... (normaal gesproken dan).
Zelfs een in de haast ingelegd rif in het grootzeil (er sneuvelen eerst nog even 2 glazen) biedt weinig rust bij de scherpe koers.

Jasper (nu met kaart!)

Daar komt bij dat het Heegermeer een paar ondieptes kent en net op het moment dat Jasper de kaart erbij haalt om de exacte locatie daarvan te bepalen, ontdekt de volledige bemanning met een schok waarom het handig is om een ophaalbare kiel te hebben. Commando's vliegen over het dek, iedereen wordt (wederom) binnenboord gehouden, er wordt nog net een klapgijp voorkomen en uiteindelijk komt de wens "ik wil hier weg" tot vervulling.

Carin en Bert kijken elkaar veelbetekenend aan.... Dit was niet helemaal de bedoeling en iedereen weet dat dit niet het rustige weekend was zoals verwacht (volgende keer een motorjacht voor die twee....). Dus wordt de vraag gesteld: "Keren we terug naar Heeg of gaan we door naar Stavoren?". Het is nog ver (zeker 2-3 uur varen), maar het Ijsselmeer is ook erg leuk en een stuk rustiger.

Jasper laat de genua oprollen en belooft dat het heus rustiger zal gaan. Bert gaat weer aan het roer en inderdaad, langzaam komt er weer rust aan boord. Alleen het grootzeil gebruiken is wellicht niet het meest effectief, maar zo blijft het wel rustig in de kuip bij het overstag gaan. Gelukkig redden we het in (bijna) een slag.

Zeilroute op zaterdag

Na een korte sanitaire onderbreking bij De Kuilart vervolgen we onze koers. Het is nog een uurtje varen, maar helaas lukt het niet meer om te zeilen; de wind komt recht van voren en het is te smal om te laveren. Bovendien vindt iedereen het wel mooi geweest. Het laatste stuk doen we dus rustig op de motor en rond 19:00 uur arriveren we in Stavoren.

Carin en Mara gelukkig in Stavoren!

De havenmeester is al weg, maar we melden ons telefonisch en vinden een plekje in de haven. Er is plaats genoeg en inmiddels behendig stuurt Bert ons naar de wal. Moe maar voldaan dat we niet omgekeerd zijn stappen we aan wal.

Na een lekkere maaltijd in De Kruitmolen (we kregen 'gewoon' een fles water bij de wijn!) duiken we ons mandje in. Morgen weer een spannende dag....